Toen we in het zuiden Paraguay binnenkwamen viel het ons al gauw op: wat een verschil met Argentinie! We hobbelden in een verroeste bus volgepakt met dozen, tassen, pakken suiker, flessen frisdrank en oh ja, véél mensen Encarnación binnen. Op straat zagen we een aaneenschakeling van winkelstalletjes, uithangborden, eetkraampjes. Daar tussen door schreeuwende verkopers, baby´s, kinderen op blote voeten, oude mannetjes op de stoep met Tereré (lokale herbal maté met ijs). En ondertussen scheurden van alle kanten auto´s en bussen naar kruisingen zonder stoplichten toe… Welkom in Paraguay!
Het Guaraní, de taal van de oorspronkelijke inheemse Indianen, is erkend als tweede officiele taal van het land. En terwijl je deze oorsprong duidelijk in het uiterlijk van mensen terug ziet, loop je op straat af en toe tegen een Arisch gevalletje van hoogblond aan. Bovendien wijzen uithangborden met “Bäckerei” duidelijk op een Duitse invloed hier. En hoewel we dan wel wat weg mogen hebben van onze oostburen; we werden nogal vreemd aangekeken toen we bepakt en bezakt de bus uitstapten. Backpackers schijnen hier zeldzaam te zijn…
Zo ook jeugdhostels of hospedajes waar je zelf een beetje kunt wassen of koken. Niet dat we heel lang getreurd waren: even pinnen maakte ons al snel Guaraní-miljonair, en een blik op de eerste de beste restaurant-kaart met gerechten van 2 of 3 euri maakte ons heel blij!
Jesús en Trinidad zijn twee kleine dorpjes in de buurt van Encarnación waar Jesuitenmissies liggen. De missies lijken op die van San Ignacio in Argentinie, maar dan veel groter en beter bewaard gebeleven. Bovendien waren we bij beide de enige (!) bezoekers van dit wereld erfgoed.
Vanuit Encarnación reisden we door naar Asunción. Op weg hiernaartoe zagen we het binnenland van Paraguay, wat al die Duitsers immigranten eind 19de eeuw moet hebben getrokken: een glooiend groen landschap, met volop akkerbouw in een tropisch klimaat. In Asunción was het héét. Niet zomaar heet, maar echt heet. Door temperaturen tegen de veertig graden incl. hoge luchtvochtigheid, raakten we verknocht aan onze jaren ´70 brullende airco op onze shabby hotelkamer.
Toen we op zaterdagavond door de binnenstad liepen op zoek naar een leuk restaurantje kregen we een raar gevoel: totaal uitgestorven straten, veel politie en bewaking op de been en waar de pleinen in Argentinie tot in de late uurtjes vol levendigheid zijn, was hier geen kip te bekennen. De sfeer was niet echt gevaarlijk of grimmig, maar als je de enige levende ziel op straat bent voel je je toch een beetje unheimisch. In het restaurant daarentegen was niets aan de hand: gezellige drukte. Maar toen we zondagochtend de stad wilden bekijken, kregen we hetzelfde beeld. Niets. Niemand. Hmm.. best vreemd. Het was geen feestdag. En toen zelfs de cathedraal niet bomvol zat tijdens de mis van 11u snapten we er helemaal niets meer van..
Wikipedia gaf uitkomst. Het leven in Paraguay wordt nog steeds beinvloed door een jarenlange dictatuur die hier heeft geheerst. Door een militaire staatsgreep kwam in 1954 Stroessner aan de macht. Hoewel de handel met rijke landen opbloeide en het land werd gemoderniseerd, hield Stroessner er in de 35 jaar dat hij aan de macht was een streng regime op na met brute onderdrukking. Duizenden politieke tegenstanders kwamen om het leven, werden gevangen genomen of “verdwenen”. Bovendien werd de Aché cultuur (inheemse Indianen) onder zijn bewind zo goed als uitgeroeid. En ja, dankzij hem werden talloze Nazi oorlogsmisdadigers hier met open armen ontvangen..
Fascinerend land met nogal een turbulente historie. Erg gaaf om hier een aantal dagen te zijn geweest!
Hier zijn meer foto´s te vinden van Encarnación en hier van Asuncion.
