In Suchitoto lezen we in alle rust bij het plaatselijke bakkertje de lokale krant. Werkelijk de hele krant staat vol met nieuws over moorden, afrekeningen en andere criminele activiteiten. Hmmm… Bij één artikel staan de harde cijfers: gisteren werd de mijlpaal bereikt van de 2.000ste moord die in El Salvador is gepleegd dit jaar. Een gemiddelde van zo´n 12 moorden per dag dus! In de krant staat ook dat de dia del padre (vaderdag) was aangegrepen door de criminelen om er nog even extra op los te knallen met een trieste 18 moorden die dag. Hoezo feliz dia del padre? De meest criminaliteit vindt plaats in de hoofdstad San Salvador, dus de beslissing is snel genomen: daar we maar niet naar toe!
Helaas moeten we wel overstappen van bus in San Salvador. Als we de stad binnenrijden zien we een armoede die we nog niet eerder hebben gezien op onze reis. Overal zijn sloppenwijken met huisjes van golfplaat. Er is veel verkeer en er hangt een dikke laag smog boven de stad. Als we uit de bus stappen, kiezen we de meest betrouwbaar uitziende taxichauffeur om ons naar een busterminal te brengen aan de andere kant van de stad. Tijdens de burgeroorlog zijn veel Salvadorianen naar de VS gevlucht. Bij hun terugkomst hebben ze helaas een hele bendecultuur meegenomen uit Amerika en dat schijnt de reden te zijn voor de geweldsexplosie. Snel weg hier!
In Suchitoto waren we getipt over een mooi, klein (en veilig) dorpje in de bergen: Juayúa. Edwin heeft nogal moeite met deze naam en als de kaartjesverkoper in de bus vraagt waar we naar toe moeten, wordt de naam verbasterd tot Oewahoewa. Blijkbaar heeft hij dit vaker gehoord, want hij weet precies wat we bedoelen.
Juayúa ligt in een prachtig berggebied aan de Ruta de las Flores. Het dorpje is erg mooi en we vinden een leuk hotel midden in het centrum. In het hotel en in het stadje zijn de mensen wederom superaardig. We vinden het zo erg dat juist deze leuke Salvadoreños gebukt gaan onder zoveel geweld in het land. Hopelijk gaat de nieuw gekozen president Funes er iets aan doen, want dit leuke volk verdient het!
De volgende ochtend zijn we alleen minder blij, want om 5 (!!) uur gaat de carillonspeler los in de toren van de kathedraal naast ons. Het lijkt wel of het carillon in onze kamer staat! Na drie psalmen houdt hij het voor gezien en we denken rustig verder te kunnen slapen, maar helaas want dit spectakel herhaalt zich ieder half uur! 
Die zondag is er een feria gastronómica in de stad: een soort Preuvenemint, maar alleen dan zonder opgeblazen “Sjiek vaan Mestreech”. Ook hier zijn de mensen superaardig en willen ze ons meteen helpen als we even om ons heen kijken of lopen te prutsen met onze camera. Tijdens het eten helpt een oud omaatje zelfs mee om de vliegen te verjagen door ze met een elastiekje van onze tafel te schieten. Ze heeft er de grootste lol in!
We maken met Emanuel, de gids uit ons hotel, twee mooie tochten in de omgeving naar de waterval van Los Chorros en naar twee meren. Erg mooi!! (foto´s)
