Met een wel erg lokale bus vol met eigenaardig ruikende bergbewoners wijken we van de grote Panamericana af en gaan we de westelijke Andes in. De bestemming voor die dag is Quilotoa, een dorpje van 1 straat met 15 huisjes dat aan de rand van een krater ligt. De vulkaan is al tientallen jaren rustig en in de krater is een prachtig groen-blauw meer ontstaan. Na een hele dag in de bus (je wordt zoooo misselijk van de rijstijl van Ecuadoriaanse buschauffeurs) denken we nog even vrolijk de tocht naar het meer beneden te maken, maar terug omhoog op 4.000 meter zien we sterretjes…
We overnachten bij 1 van de families in het dorp en eten met de heerlijke pot van de dag mee. We moeten erg lachen als de traditionele familie blijkt te grossieren in moderne gadgets: mobieltjes, fancy PC, enorme flatscreen: ze hebben het allemaal!
De volgende dag blijken er geen bussen meer te rijden dus gaan we achterin de laadbak van een 4×4 en stuiteren we op hoge snelheid naar het eerstvolgende dorp van waaruit we een bus nemen naar de meer bewoonde wereld (foto´s).
